Pod koniec XVIII wieku znajdowała się tutaj drewniana chata pasterska. Liechtensteinowie, którzy byli właścicielami terenu, w 1829 postawili tam nowy obiekt wykorzystywany przez służbę leśną oraz myśliwych. Pierwszym opiekunem szałasu był Szwajcar Johan Aegerter. Obiekt nazwano Die Schweizerei (Szwajcarka). Zaczęli do niej zaglądać turyści, zaskoczeni w górach przez złą pogodę. W ten sposób Švýcárna stała się pierwszym schroniskiem w Jesionikach.
1887 książę Liechtenstein polecił wznieść nowy budynek. W środku schronisko posiadało 4 pokoje z 12 łóżkami, dużą kuchnię i mieszkanie gospodarza. Pokoje były ogrzewane piecami. Schronisko zostało wydzierżawione osobie prywatnej. W 1898 wybudowano w Švýcárni nowe toalety z bieżącą wodą. Na przełomie września i października obiekt był zamknięty dla turystów i korzystali z niego myśliwi.
W 1918 schronisko zamknięto dla ruchu turystycznego i przeznaczono na cele hodowlane i gospodarskie dóbr książęcych. Po II wojnie światowej schronisko znacjonalizowano, podobnie jak pozostałe dobra Liechtensteinów. W latach 1952-1953 dokonano ostatniej większej przebudowy – powstały nowe pokoje, wyremontowano kuchnię i jadalnię. Obecnie schronisko jest w rękach prywatnych. W 2006 wzniesiono obok niego drewnianą dzwonnicę, poświęconą ludziom gór, którzy zginęli podczas wypraw.
Ze względu na położenie w pobliżu kilku szlaków, schronisko cieszy się dużym powodzeniem wśród turystów. Nawet zimą jest licznie odwiedzane przez narciarzy biegowych.
