szlaki turystyczne w jarnołtówku

Najbardziej znaną miejscowością w Górach Opawskich jest Jarnołtówek, który dla wielu mieszkańców województwa opolskiego jest celem sobotnio - niedzielnych wycieczek. Miejscowość w weekendy jest licznie odwiedzana przez m.in. miłośników Nordic Walkingu i turystyki rowerowej, którzy na swoich dwóch kołkach przyjeżdżają tu nawet z dalszych rejonów Polski.

Jarnołtówek, to wieś letniskowa pod Biskupią Kopą, z której wychodzą liczne szlaki turystyczne w Góry OpawskiePierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1268 r., w 1372 r. wspomniana została jako Arnoldi villa, a później jako Arnoldsdorff (wieś Arnolda). Wydobywano tu złoto, odbywały się słynne procesy czarownic. W okresie międzywojennym na stokach wzniesień zbudowano wiele willi, a w dolinie Złotego Potoku domy wczasowe, sanatoria i pensjonaty. Najstarszym zabytkiem Jarnołtówka był, wzmiankowany w XV w. kościół pw. św. Bartłomieja, w latach 1753-1754 przebudowany w stylu barokowym. Kościół został zniszczony podczas straszliwej powodzi w lipcu 1903 r., został rozebrany, a obecny neogotycki kościół wzniesiono w pobliżu starego miejsca. We wsi istnieje zabytkowy zespół dworski, wzmiankowany w 1339 r., w obecnej bryle powstał w II połowie XIX wieku na miejscu dawnego dworu obronnego z XVI wieku. Dwór został odnowiony w ostatnich latach z przeznaczeniem na miejsca noclegowe.

posąg św. Jana Nepomucena w jarnołtówku

Z innych ciekawych zabytków możemy podziwiać XIX wieczną kapliczkę Madonny z Krużlowej, znajdującą się nieopodal tamy, a w samym środku Jarnołtówka posąg św. Jana Nepomucena pochodzący z przełomu XVIII i XIX wieku. To tu bierze początek najłatwiejszy szlak na Biskupią Kopę. W pobliżu figurki Nepomucena zlokalizowana jest pizzeria „Ristorante”, z prawdziwymi włoskimi przysmakami, z świetną pizzą na czele. Właściciele pizzerii (polsko-włoskie małżeństwo) byli wielokrotnie wyróżniani nagrodami branżowymi za swoje kulinarna. Obok pizzerii jest zlokalizowany bankomat, jakże potrzebny w wielu sytuacjach. Jadąc od pizzerii, (za rondem w głąb wsi) mijamy po prawej stronie kościół i dalej kierujemy się do zapory przeciwpowodziowej z 1909 roku, liczącej 15,4 m wysokości i 50 m długości, zabezpieczającą okolicę przed wezbraniami wód Złotego Potoku.

zapora w JarnołtówkuPo powodzi w 1903 roku, Jarnołtówek odwiedziła cesarzowa Prus - Wiktoria Augusta, która mogła naocznie przekonać się o sile żywiołu. To właśnie dzięki jej wsparciu finansowym odbudowano wiele sudeckich miejscowości i powstała zapora przeciwpowodziowa na Złotym Potoku. Przegradza ona zwężoną w tym miejscu dolinę rzeki w pobliżu granicy państwa. Podczas normalnej eksploatacji zapora nie piętrzy wody. Jedynie w czasie wysokiego stanu wody i zagrożenia powodzią zamyka się spusty wody, zalewając dolinę powyżej zapory. Dawno temu w czasach średniowiecza, na tym odcinku pomiędzy granicą, a zaporą wypłukiwano złoto z aluwiów. Zaporę oddano do użytku w 1909 roku a budowniczymi byli włoscy specjaliści. Otwarcie nastąpiło 27 października 1909 roku. Wdzięczni za wsparcie, mieszkańcy Jarnołtówka ufundowali pamiątkowy obelisk ku czci cesarzowej. Niestety, podczas zajmowania tych terenów przez Armię Czerwoną został on zdewastowany, a to, co z niego pozostało, możemy podziwiać na terenie kościoła w Jarnołtówku. Po wojnie nie modernizowana i remontowana zapora powoli traciła swoje znaczenie. Dopiero po powodzi w 1980 roku gdzie groziło jej nawet zawalenie, została wyremontowana i podczas powodzi w lipcu 1997 roku zapora zapewniła bezpieczne spiętrzenie wód powodziowych prawie do maksymalnego poziomu (znacznie ponad 14m), co uchroniło Jarnołtówek i poniżej leżące miejscowości przed groźniejszymi skutkami powodzi lub wręcz katastrofalnym zatopieniem podobnym do tego z 1903 roku.

W Jarnołtówku istnieją liczne ośrodki wypoczynkowe, gospodarstwa agroturystyczne, hotele, gdzie mniej lub bardziej wybredni turyści mogą znaleźć nocleg. Na miejscu istnieją wypożyczalnie rowerów oraz innego sprzętu turystycznego. W okolicy warto zwiedzić Dolinę Bystrego Potoku przechodząc po drodze obok piekiełka - czyli urokliwego wyrobiska po eksploatacji lupków.