Położenie Dubrownika na dalekim, południowym krańcu Chorwacji stwarza turystom pewne niedogodności logistyczne. Autostradą dojedziemy tylko na południe od Splitu. Dalej dojazd do samego Dubrownika jest dość uciążliwy ze względu na konieczność poruszania się po biegnącej wzdłuż wybrzeża lokalnej drodze nr 8. Jest to dość kręta i ruchliwa trasa. Trzeba założyć, że średnia prędkość na tym odcinku będzie mniejsza niż 60 km/h. W okolicach Neum musimy wjechać na chwilę na teren Bośni i Hercegowiny (potrzebne są paszporty). Ale warto.
Do miasta dostajemy się przez most nad zatoką. Po lewej, od strony lądu towarzyszy nam wzgórze Srd. Z prawej strony, na przystani czeka na podróżnych ogromny prom dobrze widoczny podczas pokonywania mostu. Prawdziwy kolos.
Dubrownik jest obecnie miastem dużym obszarowo, rozlokowanym na całej powierzchni półwyspu. Skupiamy się na starówce. Spróbujemy również wykupić jakiś krótki rejs turystyczny, by zobaczyć okolice od strony morza.
Najbardziej charakterystycznym elementem stanowiącym atrakcję turystyczną Dubrownika są mury obronne o długości przekraczającej 2 km. Ponad dwudziesto metrowej wysokości obwarowania otaczają miasto w kształcie wieloboku. Całości strzegą dwie twierdze Revelin po stronie wschodniej oraz Lovrijenac na zachodzie. Fortyfikacje Lovrijenac wybudowane z białego kamienia służyły do obrony bram miasta i portu Kalarinja. Nad jej wejściem znajduje się łaciński napis NON BENE PRO TOTO LIBERTAS VENDITUR AURO - "Wolność nie jest na sprzedaż za całe złoto świata". Mury dubrownickie nie zostały nigdy zdobyte w bezpośredniej walce.
Historia Dubrownika
Początki Dubrownika sięgają pierwszej połowy VII wieku, kiedy to ludność z pobliskiego Cavtat dotkniętego trzęsieniem ziemi założyła tu osadę. Na przeciwko tego miejsca, u stóp góry Srđ Słowianie założyli swoją własną osadę i nazwali ją Dubrava ("las dębowy"). Przez pewien okres oba miasta egzystowały samodzielnie, oddzielone kanałem, który później zasypano. Po połączeniu rozpoczęto budowę muru obronnego dla ochrony przed atakami najeźdźców. Następnie miasto dostało się pod protekcję Imperium Bizantyjskiego. Stworzyło to korzystne warunki dla rozkwitu handlu morskiego i wzrost znaczenia Dubrownika na arenie międzynarodowej.
W czasach wypraw krzyżowych Dubrownik dostał się pod rządy Republiki Weneckiej, w XIV wieku był pod władaniem Węgrów. Przeżywał wtedy kolejny rozkwit handlowy i mocno konkurował z Republiką Wenecką. Republika Dubrownicka była pierwszym krajem europejskim który zniósł niewolnictwo w 1416 roku. Wraz z panowaniem Imperium Ottomańskego, rozpoczął się powolny upadek miasta, dodatkowo przyspieszony w 1667 roku za sprawą tragicznego trzęsienia ziemi. W 1806 roku miasto podbiły wojska napoleońskie. Był to koniec Republiki Dubrownickiej. W wyniku Kongresu Wiedeńskiego z 1815 roku Dubrownik został przydzielony do Austrii. Wtedy dołączył do prowincji Dalmacja, gdzie przynależy obecnie pod flagą chorwacką.
Zwiedzanie Dubrownika
Obecna forma murów przebudowach pochodzi z przełomu XV i XVI w. Wejście na mury znajduje się w pobliżu Kościoła św. Salwadora. Podstawowy deptak turystyczny, przy którym znajdziemy większość zabytków, prowadzi główna ulicą „Stradun” lub „Placa”, łączącą dwie bramy miejskie. Od strony zachodniej wejścia do miasta broni Brama Pile. Zewnętrzne drzwi mają kształt renesansowego łuku, zbudowane zostały w 1537 roku w ścianie półkolistej twierdzy z 937 roku. Nad wejściem głównym umieszczono wielki posąg św. Błażeja, patrona Dubrownika.
Panoramę miasta, wysp i zatok wraz z przystaniami można opodziwiać ze wzgórza, na które prowadzi kolejka linowa. Dolna stacja kolejki znajduje się w pobliżu starej zatoki i Fortu Revelin. Przy górnej stacji znajduje sie taras widokowy. Możliwe jest również zdalne oglądanie panoramy na stronie internetowej operatora kolejki. Jakość przekazu jest bardzo dobra. System umożliwia przybliżanie najważnieszych zabytkowych punktów. Warto z tej opcji skorzystać na etapie planowania zwiedzania.
Kościół św. Błażeja (św. Vlaha)
W XIII wieku, na miejsce romańskiego kościoła zniszczonego w skutek pożaru powstał piękny barokowy kościół ku czci patrona miasta - św. Błażeja. Według legendy św. Błażej uratował mieszkańców Dubrownika przed atakiem Wenecjan. Wnętrze kościoła jest bogato zdobione. W jego wnętrzu, obok marmurowego ołtarza, znajduje się bardzo cenny posąg św. Błażeja wykonany ze srebra, który w trzyma w dłoni makietę miasta sprzed trzęsienia ziemi. Figura nieuszkodzona przetrwała wielkie trzęsienie ziemi, które zniszczyło stary kościół. Na placu, przed kościołem, stoi wykonana w 1418 roku kolumna rycerza Rolanda, symbol wolności z czasów Republiki Dubrownickiej. Legenda głosi, że Orlando w VIII wieku pomógł mieszkańcom Dubrownika oprzeć się atakowi piratów. Długość prawego przedramienia Orlanda służyła jako oficjalny wyznacznik miary a czasach Republiki Dubrownickiej - był to tzw. łokieć dubrownicki, mierzący 51,2cm.
Pałac Rektorów
Obecnie w pałacu mieści się muzeum dubrownickie. Knežev dvor to bez wątpienia jeden z najpiękniejszych zabytkowych budynków Dubrovnika. Niegdyś rezydowali w nim rektorzy Republiki Dubrownickiej. Trzeba pamiętać, że oprócz namiestnika miasta pałac był także aresztem, arsenałem broni i miejscem spotkań oraz obrad Rady Miasta, dlatego znaleźć można tu liczne pomieszczenia o różnym przeznaczeniu w swojej przeszłości. Pałac znacznie dwukrotnie ucierpiał na skutek wybuchu gromadzonego w nim prochu oraz podczas trzęsienia ziemi. W atrium, ze względu na doskonałą akustykę oraz dodatkowe walory wizualne, odbywają się tu koncerty muzyki klasycznej.
Pałac Sponza
Zbudowany w stylu późnego gotyku i renesansu, służył jako urząd celny, mennicę i skarbiec. Aktualnie znajduje się tu archiwum miejskie. Ponieważ pałac przez stulecia nie podlegał aż tylu zniszczeniom, jego rozwiązania architektoniczne są mniej urozmaicone i nie zauważa się tu pomieszania wielu stylów jak w pałacu Sponza.
