Najcenniejsze dzieło nowożytnej architektury obronnej w Polsce. Zobaczyć tu można wspaniale zachowane, ogromne bastiony i komnaty świadczące o stopniu rozwinięcia ówczesnej sztuki wojennej.Wraz z przewodnikiem można przejść podziemnymi korytarzami i wysłuchać opowieści przywodzących klimat i surowość tamtych czasów. Z tarasu widokowego rozciąga się wspaniały widok na Kłodzko i całą Kotlinę Kłodzką.

Twierdza Kłodzka - zwiedzanie

Zwiedzanie zaczynamy od strony rynku. U podnóża znajduje sie płatny parking. Dalej konieczne jest wspięcie się po schodach do kas. Dostępne są dwie opcje zwiedzania - część zewnętrzna - mury, podstawowe pomieszczenia, dziedzińce i tarasy widokowe.

Druga opcja udostępnia dodatkowo zwiedzanie podziemi wraz z przewodnikiem. Całość zajmuje około 2 godzin. 

Rys historyczny Twierdzy Kłodzkiej

Twierdza posadowiona jest na Zamkowej Górze, zwanej obecnie Górą Forteczną. Powstała na miejscu prastarego, warownego grodu. Z biegiem lat gród przeistoczył się w zamek, który wielokrotnie był niszczony i przebudowywany. W piętnastym wieku zaczął pełnić funkcje obronne. W tym okresie nastąpił także znaczny rozwój terenów wokół zamku.

Kłodzkie budowle obronne zajmują obszar o powierzchni ponad 30ha. W skład fortyfikacji wchodzą Twierdza Główna oraz fort posiłkowy Owcza Góra po przeciwnej stronie rzeki. 

Na podbudowie średniowiecznych założeń zamkowych, powstał DONŻON stanowiący cenrum całej twierdzy, najwyższy jej punkt i oststni bastion oporu. Jego wały okalały pięcioboczny dziedziniec. Wewnątrz wałów znajdowały się kilkukondygnacyjne kazamaty, stanowiące koszary oraz pomieszczenia zbrojowni, apteka, laboratorium. Warownia otoczona jest suchymi fosami o głębokości 10 metrów.

Strona północna Góry Zamkowej była najbardziej narażona na atak z zewnątrz. Dlatego dla osłony zamku w tym obszarze wybudowano Dzieło Koronowe oraz szaniec św. Floriana.  W latach 1750-60 wybudowano tu dodatkowo Wielki Kleszcz, który w trakcie oblężenia obsługiwany był przez 75 muszkieterów. Kleszcz stanowił jednocześnie koszary dla obsługi armat.

W 1944 roku do Twierdzy Kłodzkiej ewakułowano fabrykę zbrojeniową z Łodzi, która specjalizowała się w produkcji elementów radiotechnicznych do łodzi podwodnych i rakiet V2. Wraz z infrastrukturą, przywieziono do Kłodzka 1500 robotników przymysowych narodowości polskiej. Pracownicy zakwaterowani byli w barakach w rejonie dzisiejszej ulicy noworudzkiej.