Rezydencja Hodiców była bardzo znanym i popularnym miejscem, nazywanym „śląskim Wersalem”. Wszystko to skończyło się w latach 70-tych XVIII w. Rosnące długi sprawiły, że Albert von Hidic sprzedał część majątku, a gdy to nie przyniosło skutku uciekł przed wierzycielami do Poczdamu, gdzie zmarł. Pałac sprzedano na licytacji. W XIX w. Właściciele majątku często się zmieniali, a miejscowy pałac i park bardzo podupadły.

Pałac Slezkie Rudoltice - architektura

Barokowy pałac złożony z czterech skrzydeł wzniesionych wokół prostokątnego dziedzińca. Budynek murowany z cegły, tynkowany, częściowo podpiwniczony, dwukondygnacyjny, z attykowym poddaszem. Elewacja południowa trzynastoosiowa z centralnie umieszczonym przejazdem ponad którym umieszczono czworoboczną wieżę, zwieńczoną blankami. Elewacje pierwotnie o bogatych podziałach, z rozbudowanymi gzymsami i licznymi stiukowymi detalami, obecnie w części uproszczone. Skrzydła północne i południowe dwutraktowe, z przejazdami na osi, skrzydło wschodnie zdominowane przez kaplicę zakończoną nietypowym trójczłonowym elipsowatym prezbiterium. Pałac otacza niewielki park krajobrazowy ze sztucznym jeziorem i licznymi okazami starodrzewu.

Pałac Slezkie Rudoltice - historia 

Pierwsza informacja źródłowa o Rudolticach pochodzi z 1255 r. Miejscowość należała do rodziny Herborda von Füllstein do XV w. W 1437 r. Rudoltice przeszły na własność rodziny Supów, która prawdopodobnie na przełomie XV i XVI w. wzniosła w nich pierwszy zamek. W drugiej połowie XVI w. Jan Sup przebudował twierdzę na renesansową rezydencję. W 1566 r. majątek zakupił Wacław Sedlnicki z Choltic. Rudolticé należały do jego potomków do początku wojny trzydziestoletniej. Piotr Młodszy Sedlnicki opowiedział się w niej przeciwko cesarzowi, co doprowadziło do konfiskaty jego posiadłości.

Barokową przebudowę rezydencji rozpoczął  Juliusz Leopold von Hodic. Kolejne prace budowlane przy pałacu prowadził jego syn Karol Józef i wnuk Albert. W czasach Alberta von Hodica w Rudolticach funkcjonował teatr, często organizowano przyjęcia na których również bywał król pruski Fryderyk II, krewny małżonki hrabiego, Zofii von Bayreuth.

W czasie drugiej wojny światowej w rezydencji urządzono schronisko dla matek z dziećmi, by później przekazać ją ministerstwu propagandy III Rzeszy. Po 1945 r. upaństwowiony pałac wykorzystywano jako siedzibę różnych państwowych i samorządowych instytucji. Mieściły się w nim miedzy innymi biura gospodarstwa rolnego i skład ministerstwa zdrowia. Obecnie w pałacu znajduje się niewielkie muzeum, czynne w weekendy od maja do października.